अव्यक्त

माझे कुणा म्हणु मी, सारे निघुन गेले
घेऊन चांदण्याला तारे निघुन गेले

खडकाळ भेटला ना दर्या तुला किनारा
ठेचाळणे तुझेही आता ठरून गेले

माझ्या भलेपणाचे सत्कार हे असे की
सारेच दोष माझ्या माथी करून गेले

उरले असे कितीसे आयुष्य सोबतीला
मी ही तयार आता सारे बघुन गेले

तू गूढ, ती म्हणाली, अव्यक्त तू कसा रे
नुकतेच लेखणीला सारे कळुन गेले